Zodra het gedrag jou raakt, is het meestal iets van jou
Vooropgesteld; Wat spiegelen vooral niet is, is dat het jouw ‘schuld’ is.
Het gaat er puur om dat je kijkt naar de oorsprong van het gedrag van je kind.
Zonder oordeel maar dat is zeker niet altijd makkelijk.
Wel leer je er veel van als je zo open naar je kind EN jezelf kunt kijken.
Soms is het lastig om te zien maar vooral te erkennen dat het gedrag van je kind zijn oorsprong vindt bij jou.
Meestal zoek je niet direct in die hoek. Je kijkt ernaar en denkt dat het gedrag van je kind een oorzaak heeft die ver buiten jou ligt.
We neigen er als ouder naar om een kapstok te zoeken zodat we de pijn bij ons zelf weg kunnen nemen.
Daarmee bedoel ik dat men als ouder het gedrag van het kind ergens aan op wil hangen.
Die kapstok zit dan meestal niet in jezelf, denk je..
Ik wil graag verder kijken dan het gedrag van het kind.
Niet alles vindt altijd zijn oorsprong bij jou of je kind.
Maar ik ben van mening dat we daar zoveel meer kunnen halen dan we in eerste instantie doen.
Want vaak zijn het dingen die we liever niet gespiegeld krijgen, ook omdat we er niet altijd bewust van zijn.
Als een kind bijvoorbeeld ineens heel boos kan worden, zonder reden.
Dit is niet altijd iets dat nu speelt, we hebben geleerd om dingen op een bepaalde manier te doen maar meestal zonder ons bewust te zijn waarom we dit zo doen.
Kijk eens naar het specifieke gedrag van jouw kind wat het meest met jou doet.
Dan weet je dat daar iets zit waar jij wat mee kan.
Niet alleen terugkomende irritaties, ook dingen die je moeilijk vindt om recht in de ogen te kijken.
Als je bereid bent om verder te kijken dan het gedrag, leer je ook heel veel over jezelf.
Ben jij VOLLEDIG jezelf? Doe je dingen omdat je voelt dat het zo mag, of omdat het van je wordt verwacht?
Hoe waardevol is het spiegelgedrag van jouw kind(eren)?
Loop jij ergens tegenaan bij jouw kind en wil je hiervan weten wat het jou laat zien?
Reageer dan of stuur me een mailtje.
Reactie plaatsen
Reacties